Analyseren van de tekst: “Design must fill current human needs before imagining new futures.” De tekst stelt: The kind of futuring that happens within critical design projects are somewhat frivolous. Volgens Ansari wordt er onderscheid aangebracht binnen critical design tussen ‘futuring’ en ‘problemsolving’. Wat hem betreft is dit onzin. Elk ontwerp, elke actie verandert onze realiteit. Het opent en sluit ideeën. Je kunt niet stellen dat problemsolvers niet nadenken over de toekomst. Er is wel een verschil binnen problemsolving zelf; Men kan bij problemsolving nadenken over het systeem als geheel of alleen kiezen voor een oplossingsgerichte aanpak. De laatste bevraagt het systeem niet verder. Binnen critical design zou nagedacht moeten worden over ‘how else’ in plaats van ‘what if’.

‘How else’ vertrekt vanuit de roep om transformatie. ‘What if’ vertrekt meer vanuit intellect en esthetiek. Er is weinig bewijs dat deze aanpak effect heeft op de problemen van nu. Deze vorm van critical design is niet kritisch genoeg. Ze weerspiegelt de angsten, verlangens en ideeën van een witte middenklasse die gelooft in puurheid en technische ontwikkeling. De ontwerpen voor ‘What if’ zijn of apolitiek of verbinden zich onvoldoende met de werkelijkheid. Ontwerp heeft context nodig. Design moet zijn eigen rol bekijken, in die zin is alle ontwerp politiek. Het moet zich richten op emancipatie en vrijheid (voor allen) en moet zich bezig houden met de problemen in het nu.